Clubben en buikdansen...

Een heel end en een hoop avonturen verder, nu een berichtje vanuit miujn eindpunt Istanbul. De busreis van Plovdiv naar Sofia was een waar genoegen. Onderweg mijn ogen uitgekeken naar mensen die met paard en wagen koelkasten probeerden te vervoeren en wilde struisvogels, voor zover die langs de weg in Bulgarije voorkomen. In Sofia aangekomen bleek het hostel mijn reservering vergeten te zijn en werd ik overgeplaatst naar een ander hostel waar gelukkig nog een bed vrij was. Daar aangekomen werd ik hartelijk ontvangen door Gulian, de uiterst charmante Columbiaan, die voor een paar maanden in het hostel werkte. Toen ik hem vroeg naar een winkel waar ik voedsel kon halen op zondag, schroomde hij natuurlijk niet om mij meteen de hele stad met hem te laten verkennen. Tsja.. zo ben je net in Sofia aangekomen en zo zit je met een wildvreemde Columbiaan op het terras.. :s :D Na het avondeten (waar ik de Columbiaan even niet voor uitgenodigd had) op het terras van het hostel beland met te veel nationaliteiten en bier. Niet dat dat de pret mocht drukken, voor ik het wist was het vreselijk laat en waren we met het halve hostel opweg naar de salsaclub waar de columbiaan ons (en vooral mij) wel even zou leren salsadansen. Maar helaas was de salsaclub gesloten en moesten we opweg naar het studentenkwartier waar we de nacht in een club doorgebracht hebben. Het was een wilde avond, waarbij iedereen veel lol gehad heeft en daar wil ik het graag bij houden. :D

De volgende dag maar een beetje rustig aangedaan :p Toen ik mijn treinticket naar Thessaloniki wilde boeken bleek dat de trein al volgeboekt was. Daarom besloot ik nog maar een nachtje in mijn (te) gezellige hosteltje te blijven. (eigenlijk was het hostel volgeboekt, maar de Gulian zei dat hij altijd wel een plekje voor mij kon regelen, haha!)Deze avond eindigde verrassend genoeg weer in de club, dit keer met een groepje nederlandse jongens, deense meisjes en franse jongens (en de Columbo uiteraard). Het was een gekkenhuis, maar we hebben ons kostelijk vermaakt.

Ondertussen heb ik ook een ernstig gezwel op mijn been overleeft. Volgens Gulian was ik gebeten door een spin, maar dat soort leeft niet in europa geloof ik. Volgens mij had ik gewoon een alergische reactie op een of andere ernstig agressieve muggenbeet. Maar na een intensieve behandeling met azijn en 2 dagen een uur in de wind stinken was het wel genezen. Lang leve Gulian!

Daarna heb ik toch maar besloten een dag eerder naar Istanbul af te reizen. Veel verhalen over gehoord en het leek me dan ook wel mogelijk om daar onverveeld mijn laatste 5 dagen te gaan slijten. De treinreis leek 1 groot feest te worden. De trein was niet volgeboekt, dus ik had de vrij luxe cabine voor mezelf. Het was natuurlijk voorspelbaar dat we midden in de nacht er een paar keer uitgelift werden voor de paspoortcontrole, dus toen we eindelijk bij de Turkse grens kwamen was het niet echt een verrassing. We moesten de trein uit en in een rij gaan staan voor een stempel in ons paspoort. Als je EU was hoefde je geen visa aan te vragen....behalve als je uit Nederland komt! De fransen, duitsers en italianen konden zo doorlopen, maar ik moest eerst nog ergens midden in de nacht en kou een visum gaan kopen :s Misschien wordt het tijd dat we onze vrienden in Turkije een kaart cadeau doen van de EU, als ze dan toch zo nodig lid willen worden. Maargoed, die tien euro konden we ook nog wel leien en ik heb er wel een turks kind voor terug gekregen. In Turkije snappen ze namelijk ook nog niet dat het hoofdstukje 'Children' dat in je paspoort voor de bladzijden met visa komt, niet voor visa bestemd is.

Maargoed, uiteraard met veel vertraging in Istanbul aangekomen waar je serieus je ogen uitkijkt naar al het moois en reusachtigs dat er te bewonderen is. In het begin voelde ik me toch een beetje bedreigd, omdat ze het hier normaal vinden om de raarste dingen naar alleenlopende vrouwelijke toeristen te roepen. Toen ik een bezoekje wou brengen aan de uni van Istanbul liep ik geheel toevallig twee nederlandse jongens tegen het lijf die in hetzelfde hostel verblijven. Dat was dus meteen erg gezellig en we hebben dan ook de middag in de grand bazaar doorgebracht, wat ook erg indrukwekkend was. Ook heb ik vandaag mijn eerste bezoek aan de moskee ever gehad, dus dat was ook een ervaring. Kortom, ik ga me hier de komende dagen wel vermaken en dan is het alweer tijd om terug naar Nederland te keren. Mis jullie allemaal wel hoor, maar ze gaan hier nu buikdansen, dus de plicht roept... Tot snel!